Internationale Vrouwendag

Daarom vandaag een interview met twee van onze brandweervrouwen: Mijke van Oostenbrugge (43), vrijwilliger bij brandweerpost Zeist en haar dochter Ronja (14) die bij de jeugdbrandweer zit.

Ronja: “Ik vind het leuk dat mijn moeder bij de brandweer zit. Ik vind het vooral gaaf als ze dienst heeft en er dan wat gebeurt.” Mijke: “het is de eerste vraag die ze me stelt als ze thuiskomt: ‘Heb je nog een uitruk gehad?’ Ronja: “Of ik het eng vind dat mijn moeder bij de brandweer zit? Nee hoor, vooral heel leuk en interessant!”

Mijke: “Ik zat al 17 jaar in het onderwijs, maar wilde wat nieuws, iets uitdagends. Ik dacht aan een studie psychologie. Toen las ik in onze lokale krant een oproep voor de vrijwillige brandweer. ‘Waarom heb ik daar niet eerder aan gedacht?!’, dacht ik. Het is sportief, maatschappelijk werk en het is uitdagend. Precies waar ik naar opzoek was.”

Ronja: “Toen mijn moeder bij de brandweer wilde, ging ik met haar mee naar de open dag. Ik vond het wel gaaf, maar het idee dat er een brand is en…daar ga je dan in? Dat vond ik ook wel een beetje eng. Hoezo zou je vrijwillig naar een brand gaan? Dat snapte ik niet helemaal. Maar toen mijn moeder eenmaal de opleiding deed en ik een werkstuk maakte over de brandweer, kwam ik erachter dat er ook een jeugdbrandweer was. Dat vond ik toen echt gaaf. Vanaf dat moment wilde ik er graag bij. 

Vriendinnen vragen wel eens of ik bij de brandweer werk. Daar moet ik wel om lachen. Ik werk niet bij de brandweer. Het is net zoiets als op voetbal zitten, maar ik zit dan bij de jeugdbrandweer.”

Mijke: “Al ben ik als vrouw in de minderheid bij de brandweer, het voelt niet zo. Ik heb me altijd welkom gevoeld bij de brandweer en het is voor mij echt als een tweede familie. Als we na een inzet op de auto stappen en samen als team een klus hebben geklaard, dan ben ik echt trots op wat we gedaan hebben. Ja, het is een mannenwereld, heel anders dan het onderwijs waar ik voornamelijk met vrouwen werk. Ik leer hier bij de brandweer ook andere vaardigheden, bijvoorbeeld om op een creatieve manier een oplossing te zoeken. Je ontwikkelt je probleemoplossend vermogen en leert relativeren. Die verschillende werelden geven een goede balans.

Ik zou het wel leuk vinden als er meer vrouwen bij de brandweer zouden komen, dat het normaal wordt. Op straat bij een uitruk zijn mensen vaak nog verbaasd om een vrouw te zien. Dan vragen ze ‘kopje koffie mannen?’ en dan zien ze mij. Dat verwachten ze niet. Ook al ben ik een vrouw, ik voel me toch ‘one of the guys’.” Ronja: “ja dat herken ik wel. Ik ben nu het enige meisje bij ons korps, maar dat vind ik niet erg.”

Mijke: “Als ik dienst heb, voelt het altijd gemoedelijk en ben ik op mijn gemak. Ik heb altijd zin om naar de brandweer te komen, hoe druk mijn dag ook is geweest. Ik stap eigenlijk gewoon in een nieuwe dag hier, het is altijd lachen en gezellig met elkaar.”

Ronja: “Bij de jeugdbrandweer worden ook altijd grappen gemaakt. Het is echt gezellig. Ik ben laatst gevraagd om bevelvoerder te worden bij de jeugdbrandweer. Laatst oefenden we een brand met doorslag; een hele grote brand. Ik was toen ook bevelvoerder. Dat ben ik nog aan het leren, dus het ging niet vlekkeloos, maar het ging wel goed! Als bevelvoerder zorg je ervoor dat iedereen weet wat hij of zij moet doen. In het begin wist ik niet of ik wel bevelvoerder wilde zijn, maar achteraf vind ik het echt leuk. Ik ga ook wel altijd op mijn doel en daag mijzelf uit. Maar mijn moeder kan mij ook goed ‘remmen’. Ik wil vaak veel doen, maar dan zegt zij dat ik het wat rustiger aan moet doen. Dat is goed”.

Mijke: “Ronja is één bonk energie, altijd enthousiast, niet te remmen. Maar blijkbaar doe ik dat dus toch wel. Ze is heel impulsief, maar op een goede manier, ze doet geen domme dingen. Ronja is wijs, ze weet heel goed wat ze wilt en leuk vindt. Ze houdt van plezier maken. Haar vriendinnen en atletiek zijn ook heel belangrijk voor haar. Ze is heel taakgericht en houdt op school alles onder controle. Ronja is een makkelijk kind.”

Op de vraag wat ze zouden zeggen tegen vrouwen en meisjes die twijfelen om bij de brandweer te gaan, antwoorden ze in koor: “Doen!” Mijke: “Zolang het fysiek kan, blijf ik bij de brandweer.”