11 februari: ‘Dag van de 112’

Welke melding van het afgelopen jaar is jou het meeste bijgebleven?

Ik kan eigenlijk niet één specifieke melding verzinnen. Gelukkig ben ik iemand die geen meldingen ‘mee naar huis neemt’. Wat ik wel kan vertellen is dat gek genoeg de lastigste meldingen voor ons niet zozeer de grote branden, ongevallen of incidenten waar meerdere hulpdiensten op af komen zijn. Deze vergen natuurlijk best wel inspanning en coördinatie, maar het zijn juist de meldingen die niet zo voor de hand liggen waar wij druk mee zijn. Denk dan aan meldingen die gaan over onduidelijke stankklachten, incidenten met mensen die hulp nodig hebben, maar niet precies weten wáár ze zijn of meldingen waar het lastig is om te bepalen of iemand ook daadwerkelijk hulp nodig heeft, zoals mensen met psychische problemen of ‘valse’ melders. Deze meldingen vragen vaak om een professionele inschatting.

Wat zijn uitdagingen in jouw werk als centralist?

Een centralist moet het doen met wat de melder vertelt of wat er aan geluiden op de achtergrond te horen zijn. Zo heb ik een keer een melding gehad van iemand die zei dat er brand in de woning was. Ze noemde een adres en daar is direct brandweer heen gestuurd. Ter plaatse trof men niets aan. Al gauw bleek dat de melder recent was verhuisd en het voormalig adres had opgegeven en inmiddels in een andere woonplaats woonde. Toen hebben we alsnog een andere auto naar dat adres gestuurd. Daar bleek inderdaad brand te zijn.

Als je als melder 112 belt; wat hoor je dan?

Eerst krijg je de vraag of je politie, ambulance of brandweer nodig hebt. Als je dan wordt doorverbonden met de brandweercentralist is het eerste dat je hoort: “Met de brandweer, wat is de locatie van uw noodgeval?”. Dit doen wij om direct de locatie te hebben zodat, wanneer de verbinding om welke reden dan ook verloren gaat, wij in ieder geval hulp naar de juiste locatie kunnen sturen. Ander doel van deze vraag is om direct de regie te hebben in het gesprek. Zo voorkomen wij dat een melder een onsamenhangend verhaal gaat starten en zo krijgen wij de gelegenheid om een goede uitvraag te doen. Dit leidt bij spoedgevallen tot een snelle en juiste alarmering van de hulpdiensten, vaak al binnen 10 seconden.

Hoe nemen jullie als centralisten een melding aan?

Wanneer iemand belt zien we het nummer waarmee gebeld wordt. Als je met een smartphone belt kunnen wij tegenwoordig vaak ook direct zien wat de GPS-locatie van de beller is. Daarna vragen we wat er aan de hand is. Dit is in eerste instantie op hoofdlijnen. Gaat het bijvoorbeeld om brand of om een ongeval? Is het incident binnen of buiten en dreigt er gevaar voor anderen, de omgeving en/of eventueel voor de hulpverleners? Deze informatie kunnen wij delen via ons meldkamersysteem met onze collega-centralisten van de ambulancedienst en de politie. Door in één systeem te werken, hebben we altijd allemaal dezelfde informatie.

Wanneer bel je 1-1-2? 

Wij merken dat mensen soms wel eens 1-1-2 bellen voor iets dat geen spoed heeft. Daarom de oproep: zorg ervoor dat je 1-1-2 alleen belt bij noodgevallen, bijvoorbeeld als er direct mensenlevens in gevaar zijn, als je getuige bent van een misdrijf of als de openbare orde ernstig in gevaar is. Is dat niet het geval, dan zijn er ook niet-spoedeisende telefoonnummers beschikbaar waar je je melding kan doen. Bijvoorbeeld die van de brandweer: 0900-0904 of de politie: 0900-8844. Maar, als je twijfelt en je weet niet zeker of je 1-1-2 moet bellen, bel dan voor de zekerheid toch.

Heb je nog tips voor mensen die 1-1-2 bellen?

Probeer rustig te blijven, zorg dat je weet waar je bent en luister goed naar de vragen van de centralist.