Kelly: ‘Het gebouw stond letterlijk op instorten'

Dubbel gevoel

"Ik maakte deel uit van één van de eerste voertuigen ter plaatse en liep naar het gebouw om de mensen te helpen die onder het puin lagen. Eenmaal binnen zag ik aan de scheuren in het gebouw dat het pand letterlijk op instorten stond. ‘Iedereen nu snel naar buiten en pas echt op’, riep de bevelvoerder. Mijn collega’s en ik moesten zo snel mogelijk het pand uit, omdat onze eigen veiligheid niet meer gewaarborgd was. Met een dubbel gevoel liep ik uiteindelijk naar buiten. We konden niks anders doen wachten tot het pand gestabiliseerd was en het voor ons als brandweer weer veilig genoeg was om naar binnen te gaan.

Taak om mensen te helpen

Als brandweervrouw is het jouw taak om mensen te helpen en nu kon ik niks doen vanwege mijn eigen veiligheid. Zoiets voelt dubbel. Op dat moment overheerst de emotie: je wil de mensen in het gebouw zó graag helpen. Daarom is het juist goed als een bevelvoerder zegt:’ Nu moet je stoppen, we gaan terug’. Ondanks dat sommige mensen zwaar gewond waren. heeft iedereen het gelukkig wel overleefd.

Plezierige werkomgeving

Na zo’n incident merk je hoe fijn het is om deel uit te maken van een team. We praten met elkaar, kijken erop terug. Zo’n team voelt echt als je tweede familie. Je kunt een dolletje met elkaar uithalen, maar wanneer je serieus moet zijn ben je ook serieus en sta je voor elkaar klaar. Daarom vind ik de brandweer zo’n plezierige werkomgeving, waar je het beste uit jezelf kunt halen. Het geeft mij zoveel voldoening om mensen te helpen waarbij je ook écht gewaardeerd wordt. Daarom is het brandweer vak zo belangrijk voor mij”.