“Je ziet mensen groeien in hun werk en als persoon, dat maakt mij trots”
Jan Arie: “Brandweermensen zijn heel gedreven, ze willen graag mensen helpen en een bijdrage leveren aan de maatschappij. Sommigen zijn na een aantal jaar als manschap toe aan een volgende stap. Ze zijn bereid veel tijd en energie in een volgende opleiding te steken en willen graag brandweerchauffeur worden. Het is heerlijk om met zulke gemotiveerde mensen te mogen werken." Lees hieronder het hele verhaal van Jan Arie Blom, Instructeur Voertuigbediener bij de VRU.
“Inmiddels ben ik al zo’n 35 jaar brandweerman. Ik ben begonnen als manschap, vervolgens chauffeur geworden en uiteindelijk bevelvoerder. Dat is al weer zo’n 21 jaar geleden. In die tijd ben ik ook instructeur geworden en betrokken geraakt bij het opleiden van chauffeurs, dat doe ik dus ook al zo’n 20 jaar.
Bij de VRU leiden we mensen op voor de praktijk. We leren ze echt het vak. Als de collega’s een brandend pand in gaan moeten ze blind kunnen vertrouwen op de persoon die de pomp bedient. Een eventueel probleem moet direct worden opgelost en belangrijke informatie moet meteen worden doorgegeven aan de ploeg. De cursisten komen binnen als manschappen en je ziet ze groeien in deze nieuwe rol. Er wordt van hen verwacht dat ze communiceren met hun collega’s en de bevelvoerder (de leidinggevende). Ze moeten vaak werken aan hun assertiviteit. Naast het leren van de procedures en de techniek, natuurlijk. Als we zien dat iemand het vak leert en ook persoonlijk groeit dan is dat prachtig om te zien. Dat maakt mij en mijn collega’s erg trots!
Ik vind het erg belangrijk om vakbekwame chauffeurs af te leveren voor de praktijk. Het is een heel belangrijke functie met veel verantwoordelijkheid. Je bent er verantwoordelijk voor dat je jouw collega’s met spoed veilig naar de bestemming rijdt, zodat ze na afloop gezond en wel naar hun gezin terug kunnen. Bij een brand ben jij ervoor verantwoordelijk dat ze met water naar binnen gaan en dat er water op de slang blijft staan, zodat ze zichzelf kunnen beschermen en de brand kunnen blussen. Zeker in de eerste minuten sta je er alleen voor om deze klus te klaren.
De opleiding tot chauffeur start met het behalen van een groot rijbewijs bij een reguliere rijschool. Dan volgt een opleiding om te leren rijden met sirene en zwaailampen. Rijden met 'optische- en geluidssignalen', noemen we dat. Daarbij leren ze ook alle wetten kennen en de vrijstellingen die wij hebben. Ten slotte komen ze dan bij mij en mijn collega’s om te leren wat er ter plaatse bij een incident van hen wordt verwacht. Alles bij elkaar is iemand al gauw een jaar bezig met de gehele opleiding. In die periode zijn ze een extra avond in de week van huis en een aantal keer een zaterdag.
Als ze bij ons komen, leren de cursisten eerst hoe de pomp werkt. Daar zit redelijk wat theorie achter en het moet natuurlijk geleerd en ingesleten worden in de praktijk. We vullen dat in door de ene week de theorie te behandelen en dit de volgende week in de praktijk te brengen. Daarmee werken we toe naar het oefenen met kleine inzetten. De cursisten rijden dan naar een locatie waar ze de waterwinning in orde moeten brengen. In de praktijk kunnen daarbij allerlei storingen ontstaan. Deze simuleren we, zodat iemand leert om zelfstandig problemen op te lossen. Tijdens de oefeningen is er altijd één cursist aan het werk, terwijl een andere observeert. Deze tweede cursist geeft vervolgens samen met de instructeur feedback.
Voor het examen krijgen de cursisten eerst nog een toets om te kijken of ze er klaar voor zijn. Van examinatoren horen we regelmatig dat onze mensen echt praktijk mensen zijn en weten hoe het werkt en het kunnen uitleggen. We leiden geen mensen op met alleen theoretische kennis. We zien vaak hele klassen slagen en dat maakt ons natuurlijk trots. En dat doen we met heel veel mensen samen, waarbij wij de uitvoer doen. Gezamenlijk leveren we vakbekwame chauffeurs af voor de gehele VRU. Je ziet veel verschillende mensen onder de brandweervrijwilligers die we opleiden; van advocaten tot bouwvakkers. Iedere klas heeft weer zijn leuke dingen. Bij mooi weer eindigt het wel eens in een watergevecht. We zijn heel serieus tijdens opleiding, maar plezier is ook belangrijk en natuurlijk is er een grapje op zijn tijd.
De brandweer zit mij in het bloed. Mijn vader was 25 jaar brandweerman in IJsselstein. Na onze verhuizing naar Benschop ben ik eerst bij de jeugdbrandweer gegaan en ik heb me daarna op mijn 21e aangemeld om manschap te worden. Mijn broer zat ook bij de brandweer. En op dit moment zitten mijn dochter en verschillende neefjes bij de brandweer en hun kinderen zitten weer bij de jeugdbrandweer.
Ik heb van het brandweervak ook mijn werk kunnen maken. Vanuit het team Vakbekwaamheid help ik vier posten bij het oefenen en daar kom ik dan ook regelmatig op de post. Ook mag ik de rijtrainingen verzorgen voor de hele regio. Echt leuk om te doen allemaal. Ik vind het brandweervak na al die jaren nog steeds prachtig om te doen. De brandweer is zowel mijn werk als mijn hobby en ik hoop dit nog lang te mogen doen”.
