VRU ondersteunt grote boostercampagne bij GGD

Puck: “Ik heb mij opgegeven als host, omdat ik het leuk vond om eens bij de GGDrU een kijkje in de keuken te nemen. Al bijna twee jaar lang ben ik namelijk betrokken in het regionaal operationeel team Covid-19 van de VRU. Door hieraan bij te dragen krijg ik ook daadwerkelijk een inkijk bij de aanpak van de crisis op operationeel niveau. Wat mij opviel was dat er ondanks de grootschaligheid van de operatie toch een heel gemoedelijke sfeer hing.”

Marion: “Ik heb geholpen bij het inplannen van de Mobiele Teams. Dat zijn auto’s met een arts en administratief medewerker die naar de zorgvoorzieningen en niet-mobiel thuiswonenden gaan. Je moet hierbij met veel dingen rekening houden. Bijvoorbeeld met de houdbaarheid van het vaccin, de minimale reistijd, hoeveel mensen er in een uur geprikt kunnen worden, hun achtergrond plus natuurlijk de ‘wachttijd’ na het prikken. Inmiddels rijden ‘we’ met drie totacht auto’s per dag door de hele regio Utrecht om de mensen die echt niet naar de locaties kunnen komen een (booster)prik te geven. Ik vond de samenwerking met de collega’s van de GGDrU en de flexibiliteit van iedereen echt geweldig.”

Gerco: “Tijdens mijn shift mocht ik aan de slag als host. Een host is een gastheer of gastvrouw die de mensen verwelkomt, maar die ook gezondheidsverklaringen doorneemt, controleert of mensen een afspraak hebben en checkt of mensen Moderna of Pfizer krijgen. Het contact met mensen is heel divers. Sommigen zijn heel zakelijk en met anderen maak je een praatje. Ik merkte dat sommige mensen ook vaak toch zenuwachtig waren. Zo had ik een meneer die aangaf altijd flauw te vallen als hij geprikt werd. ‘Nou dan kunnen we elkaar de hand geven! Daarom zit ik hier en niet daar!’ riep ik. Door zo’n grapje zie je dat iemand dan toch ontspant.”

Wendy: “Ik had tijd in mijn agenda en vond het leuk om de GGD te helpen. Ik had de taak van ‘runner’. Dat is iemand die de bakjes met de vaccinaties naar de prikkers moet brengen. In een bakje zitten zes á zeven vaccinaties en er mochten maximaal twee bakjes op hun ‘kar’ staan. Je moest dus steeds heen en weer lopen om te kijken of het bijgevuld moest worden. Ook bracht ik pleisters, watjes en andere dingen die de prikkers nodig hadden.”

Rob: “Je ziet ook hier dat het in ons DNA zit om problemen op te lossen: roep om hulp en we komen! Ik vond het heel leuk om bij deze boostercampagne te helpen. Het is werk voor een goed doel en gewoon heel wat anders dan m’n normale werk. Je bent een uurtje of acht flink aan het sjouwen, zeker als runner in de Jaarbeurs. Maar het is voor mij geen moment stressvol of onaangenaam geweest.”