Een dag in de crisisnoodopvang in de Jaarbeurs

Meike: “Om 7.30 uur stap ik hal 5 binnen. De beveiliging zit op zijn plek, het Rode Kruis is al aanwezig. De lichten zijn nog uit, want de meeste mensen slapen nog. We starten dan ook rustig op. Ik begin met de overdracht van de nacht. Er is een 24-uursbezetting om mogelijke ongeregeldheden in de nacht op te lossen. Dit keer was een rustige nacht; 60 mensen zijn blijven slapen. Ik ben dagcoördinator bij de Jaarbeurs. Als dagcoördinator ben je het aanspreekpunt voor alle medewerkers op die dag, voor alle operationele zaken. Er zijn een behoorlijk aantal teams werkzaam: catering, facilitair, personeelsplanning, registratie en matching, tolken, zorg en artsen, team voor de dieren, Rode Kruis, beveiliging, een nachtploeg en de algemene leiding.

De medewerkers beginnen ook vroeg vandaag: we wachten op een bus met 75 mensen die elk moment kan komen. De voorbereidingen worden getroffen en als iedereen klaar is arriveert de bus. Op dit soort momenten is het erg mooi om te zien dat hier een goed op elkaar ingespeeld team werkzaam is. De mensen komen binnen, worden hartelijk welkom geheten en er wordt door een tolk uitleg gegeven wat ze kunnen verwachten. De mensen kunnen met een kopje koffie of thee en een broodje even bijkomen van de (vaak lange) reis.

Als de mensen een beetje zijn bijgekomen volgt de controle van de reisdocumenten en registeren we iedereen. In dit gesprek wordt duidelijk of er zorg nodig is, kunnen mensen hun verhaal kwijt en zorgen we dat we alle benodigde informatie krijgen. Als er zorgvragen zijn, pakt het zorgteam dat meteen op en worden er - indien nodig - afspraken geregeld met ziekenhuizen en zorginstellingen. We leggen uit wat er verder gaat gebeuren en proberen de mensen gerust te stellen. Daarna doet Team Matching een uitvraag bij het Klant Contact Center (KCC) (gehuisvest in het Provinciehuis) om te kijken of er op dat moment een locatie beschikbaar is. Zij zoeken geschikte locaties en koppelen dat terug aan de Jaarbeurs. Als alles is geregeld gaan de mensen per taxi naar hun nieuwe opvangplek. Dat gebeurt niet altijd meteen: in de tussentijd verblijven ze in de Jaarbeurs en kunnen ze langzaam tot rust komen.

In de tijd dat de mensen verblijven op de Jaarbeurs, zijn wij alles wat ze hebben. We hebben bijzondere ontmoetingen met elkaar. Soms is het dus ook best moeilijk om na één of twee dagen alweer afscheid te moeten nemen van mensen waar je in zeer korte tijd (zonder elkaars taal te spreken), toch een bijzondere band mee opbouwt. De verhalen die je hoort en dat je echt iets kunt betekenen voor deze mensen, maakt het voor mij de moeite waard om dit werk te doen. Toch kan het ook best pittig zijn. Je komt regelmatig met mensen in contact die echt iets heftigs hebben meegemaakt, waardoor zo’n casus erg aangrijpend is. Gelukkig is er ook voor het personeel altijd zorg beschikbaar en letten we ook goed op elkaar onderling.

Terug naar de waan van de dag: inmiddels zijn alle mensen uit de bus gestapt en overleg ik nog even met de organisatie die de bus heeft gestuurd. We bespreken de nieuwste regelgeving en ik beantwoord alle vragen die ze hebben, waardoor het proces in Polen (daar worden de meeste mensen opgehaald) ook weer duidelijker wordt. Ondertussen staan er nieuwe mensen aan de balie die vanuit een andere gemeente komen. Ze hebben al een BSN gekregen in die gemeente, dus wij kunnen op de crisisnoodopvang niets voor hen betekenen. Heb je al een BSN, dan is de gemeente van inschrijven verantwoordelijk voor de zorg voor de mensen. Ik bel de desbetreffende gemeente op en probeer samen met hen een oplossing te bedenken.

Tussen de bedrijven door ben ik nog allerhande dingen aan het regelen. Er moet een nieuw taxibedrijf worden gezocht, want het taxibedrijf waar we mee werkten kan ineens niet meer voor ons rijden. Hier ben ik net mee bezig, als er vragen komen over de planning: er is een ziekmelding voor de nacht gekomen. Dat is een lastige, want dan is het een uitdaging om nog last-minute een vervanger te regelen. Wat ook geregeld moet worden is een dierenarts op locatie. Alle dieren die bij ons verblijven, moeten namelijk gevaccineerd worden. Hier worden tot nu toe afspraken voor gemaakt bij dierenartsen in de buurt. Pas na een vaccinatie kunnen deze dieren geplaatst worden in een opvanglocatie. Na een heleboel telefoontjes is dat dan eindelijk gelukt!

Ondertussen wordt een grote doos met kleding geleverd die vanuit medewerkers van de VRU gedoneerd zijn. Fijn dat er VRU-collega’s zijn die aan de oproep om kleding te doneren gehoor hebben gegeven. De mensen zijn er heel blij mee. Ik wacht nog op een telefoontje vanuit een gemeente die een oplossing zou bedenken voor een gezinshereniging. Ik draag het vast over aan mijn opvolger. Mijn dienst zit er al weer op. Na de overdracht kijk ik nog even of de planning voor de nacht en de rest van de week nog problemen geeft. Gelukkig niet.

Dit is slechts een inkijkje in een  dag in de crisisnoodopvang. Naast de rol van dagcoördinator stuur ik ook de teams registratie/matching en de nachtploeg aan. Ik ben ontzettend blij dat ik de mogelijkheid krijg om dit prachtige werk te doen samen met een fantastisch team mensen. We maken heftige, hartverscheurende, maar ook veel mooie momenten mee. En als ik naar huis rijd besef ik iedere dag weer hoe goed wij het hebben en in welke ellende deze mensen terecht zijn gekomen. En hoe mooi het is om deze mensen daar een heel klein stukje in te kunnen helpen!"